Paradontoza

Czym jest paradontoza?

Paradontoza jest chorobą polegającą na występowaniu przewlekłego stanu zapalnego przyzębia. Szacuje się, że na świecie na tę przypadłość cierpi około 10% ludzi, jednakże w Polsce odsetek ten sięgać może nawet 70%. Wynika tego z niskiej świadomości na temat potencjalnych przyczyn tego schorzenia oraz tego, jak go uniknąć. Jest to schorzenie, które może być skutecznie wyleczalne, a nieleczone prowadzi do utraty uzębienia.

Jakie są przyczyny wystąpienia paradontozy?

Do paradontozy przyczynia się przewlekły stan zapalny tkanek przyzębia. Do jego wystąpienie predysponuje kilka czynników. Podstawowym czynnikiem wpływającym na wystąpienie paradontozy jest nieprawidłowe dbanie o zachowanie właściwej higieny jamy ustnej. Bakterie gromadzące się w jamie ustne, fizjologicznie lokalizują się na styku zęba i tkanki dziąsła.

Tworzą one tak zwaną płytkę nazębną, która na drodze procesu mineralizacji twardnieje i zamienia się w kamień nazębny. Jeżeli nie jest on regularnie usuwany, schodzi w dół wbijając się klinem między powierzchnię zęba, a wewnętrzną powierzchnię dziąsła.

W ten sposób dochodzi do przewlekłego podrażnienia, obrzęku i dolegliwości bólowych przyzębia. Ponadto wyżej wymieniony stan, a także permanentne rozpulchnienie tkanek przyzębia, prowadzi do powstania idealnych wrót dla kolonizacji bakteriami patogennymi. Wskutek powyższej kolonizacji dochodzi do nadkażenia tkanek, odpowiedzią na co jest wytworzenie się stanu zapalnego. Ponadto, jeżeli nie zostanie podjęta żadna reakcja, tkanka dziąsła ulega obkurczeniu i wycofuje się pod naporem postępującego kamienia nazębnego.

Efektem tej sytuacji jest stopniowe odsłanianie szyjek zębowych, a także redukcja objętości i siły tkanek, które utrzymują zęby w wyrostkach zębodołowych szczęki i żuchwy. Jeżeli powyższy proces nie zostanie przerwany, w rezultacie dochodzi do uszkodzenia ozębnej oraz więzadeł okołozębowych, czego skutkiem jest znacznie luźniejsze osadzenie zębów w wyrostkach zębodołowych z dużą tendencją do ich wypadania.

Innymi czynnikami zwiększającymi ryzyko wystąpienia paradontozy jest palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu (zwłaszcza stosowanie alkoholi wysokoprocentowych w dużych ilościach), niewłaściwa dieta, zaburzenia hormonalne oraz niektóre schorzenia (na przykład cukrzyca, choroby metaboliczne, choroby układu sercowo-naczyniowego, zaburzenia odporności, białaczki, zaburzenia łaknienia takie jak bulimia czy anoreksja).

Jak się objawia paradontoza?

Objawy paradontozy są dość charakterystyczne, jednakże często niezauważane lub bagatelizowane. Jako wyraz stanu zapalnego dotykającego przyzębia, dochodzi do silnego zaczerwienienia, rozpulchnienia, a nawet obrzęku dziąseł, często z towarzyszącą ich dużą bolesnością. Typowym objawem jest kontaktowe krwawienie z dziąseł, obserwowane często podczas szczotkowania, czy też nitkowania zębów.

Wraz z obkurczaniem się dziąseł dochodzi do odsłaniania szyjek zębowych, co przejawia się zwiększoną wrażliwością na zmianę temperatur. Objawia się ona ukłuciami bólu przy kontakcie z zimnymi lub gorącymi pokarmami i napojami. Kolejną implikacją cofania się dziąseł jest uszkodzenie aparatu utrzymującego zęby w wyrostkach zębodołowych szczęki i żuchwy jest postępująca chwiejność zębów, prowadząca w efekcie do ich wypadania. Objawem często współtowarzyszącym paradontozie jest nieprzyjemny zapach z ust.

Jak skutecznie sobie poradzić z paradontozą?

W myśl zasady “lepiej zapobiegać niż leczyć”, profilaktyka wystąpienia paradontozy odgrywa istotna rolę w radzeniu sobie z tą chorobą. Jej podstawą jest przede wszystkim edukacja dotycząca samej choroby, jej objawów, a także wyleczalności. Kluczowe jest również prawidłowe dbanie o higienę jamy ustnej zarówno w zakresie regularnego, dokładnego czyszczenia zębów, ale także dbania o prawidłowe nawyki żywieniowe, oraz regularne kontrole stomatologiczne uwzględniające usuwanie płytki i kamienia nazębnego, poprzez np. piaskowanie zębów.

Leczenie paradontozy sposoby

Zabieg usuwania kamienia nazębnego nosi nazwę skalingu. Skaling naddziąsłowy jest to zabieg usunięcia kamienia nazębnego znajdującego się powyżej linii dziąseł. Dotyczy więc kamienia, który jest widoczny i znajduje się w obrębie korony zęba. Jest to procedura prostsza do wykonania ze względu na lokalizację warunkującą stosunkowo łatwy i wygodny dostęp do pola poddawanego zabiegowi. Ten rodzaj skalingu jest wykonywany bardzo często, praktycznie u wszystkich pacjentów. Skaling poddziąsłowy jest dużo bardziej skomplikowany z uwagi na dużo trudniejszy dostęp.

Dotyczy on bowiem kamienia nazębnego osadzonego poniżej linii dziąseł, głównie w obrębie kieszonek dziąsłowych, ale także nawet w obrębie korzeni zębowych. Jednakże również w przypadku tego podtypu skalingu ingerencja w tkanki zęba jest minimalna, także zabieg charakteryzuje się wysokim poziomem bezpieczeństwa.

W przypadku penetracji stanu zapalnego w głębsze partie przyzębia konieczna jest interwencja chirurgiczna polegająca na usunięciu martwiczo zmienionych tkanek z następowym ich odbudowaniem. W tym celu stosuje się różne metody. Przykładową techniką rekonstrukcji jest tak zwana sterowana regeneracja tkanek GBR.

W tym celu stosuje się różne preparaty zawierające związki pobudzające procesy regeneracyjne tkanki zęba i szkliwa, takie jak np. białko szkliwne pozyskiwane z zawiązków świńskich zębów (Emdogain), błona kolagenowo-resorbowalna (Bio-Guide), czy granulat kości zwierzęcych będący substytutem tkanki kostnej (Bio-Oss).

Paradontoza – Sprawdź jaką metodę stosuje Twój dentysta

Leczenie paradontozy Poznań